نوع مقاله : مقاله پژوهشی
نویسندگان
1 دانشکده هنر و معماری، دانشگاه شیراز
2 فارغ التحصیل دانشگاه علم و صنعت ایران
3 دانشکده طراحی و معماری، دانشگاه پوترا مالیزیا
چکیده
تازه های تحقیق
کلیدواژهها
عنوان مقاله [English]
نویسندگان [English]
Community-led urban regeneration requires the cooperation of neighborhood communities and reaching a collective agreement, and the more the role of people and local communities in such projects increases, the more it helps to improve the quality of life and citizen satisfaction. The current research was conducted to identify and analyze the indicators of community-oriented urban regeneration in urban design in the Kon neighborhood of Tehran with the interpretive structural modeling (ISM) approach. Information collection has been done in two ways: identifying and compiling effective social indicators in the process of urban regeneration in related researches and answering the questionnaire of ten elite experts related to the research. Experts' opinions and the final interpretative structural model show a strong multifaceted relationship between the indicators of community-oriented urban regeneration and that all the examined indicators are in the same direction and towards the common goals of community-oriented urban regeneration. , and there is a need for an integrated and comprehensive approach to urban design.
کلیدواژهها [English]
۱. اسکوئی ارس، ع. و بادامچیزاده، پ. (۱۴۰۲). واکاوی رهیافتهای برنامهریزی محلهمحور و بازآفرینی اجتماعمحور. جغرافیا و روابط انسانی، ۶(۳)، صص ۷۳۳-۷۶۷.
۲. اسمعیلپور، ن. و پیروزمهر، د. و اکبری، ر. و اسمعیلپور، ف. (۱۴۰۱). تبیین عوامل اجتماعی مؤثر بر مشارکت ساکنان در بازآفرینی اجتماعمحور در بافتهای ناکارآمد شهری (مورد مطالعه: محله قلعه وکیلآباد شهر مشهد). نشریۀ برنامهریزی فضایی، ۱۲(۳)، ۱-۲۴.
۳. ایزدی، م.س. و صحیزاده، م. (۱۳۸۳). حفاظت و توسعۀ شهری، دو رویکرد مکمل یا مغایر. آبادی، ۱۴(۴۳)، ۱۲-۲۱.
۴. رابرتز، م. (۱۳۸۱). طراحی شهری و تجدید حسات شهری، مترجم: معلمی، ب. فصلنامۀ هفت شهر.
۵. قناد، ف. و صرافی، م. (۱۳۹۸). برنامهریزی راهبردی توسعۀ محلۀ آخوند شهر قزوین با رویکرد بازآفرینی اجتماعمحور. پژوهشهای جغرافیای برنامهریزی شهری، ۷(۲)، ۲۱۱-۲۳۸.
۶. لطفی، س. (۱۳۹۰). بازآفرینی شهری و بازتعریف معیارهای فرسودگی: آغازی بر مرمت شهری پایدار. دوماهنامۀ شهر نگار، صص ۷.
۷. بحرینی، س.ح. و ایزدی، م.س. و مفیدی، م. (۱۳۹۳). رویکردها و سیاستهای نوسازی شهری (از بازسازی تا بازآفرینی شهری پایدار). مطالعات شهری، ۳(۹)، ۱۷-۳۰.
۸. موحد، ع. و گلی، ع. و ایزدی، پ. (۱۳۹۲). کارکرد رهیافت بازآفرینی پایدار شهری محلههای حاشیهنشین (مطالعۀ موردی: محلۀ سعدی شیراز). پژوهشهای جغرافیای انسانی، دوره ۴۵، شمارۀ ۱، ص ۱۰۵ - ۱۲۲.
۹. نژادابراهیمی، ا. و نژداغی، ن. (۱۳۹۷). تدوین چارچوب مفهومی بازآفرینی شهری اجتماعمحور مبتنی بر آموزش در بافتهای تاریخی. دانش شهرسازی، ۲(۳)، ۲۱-۳۴.
۱۰. نژادابراهیمی، ا. و نژداغی، ن. (۱۳۹۷). بازآفرینی شهری اجتماعمحور از طریق آموزش براساس فلسفة رئالیسم اسلامی در بافت تاریخی محلۀ سرخاب تبریز. پژوهش و برنامهریزی شهری، ۹(۳۵)، ۱۳۹-۱۵۰.